Samenvatting
Het verzet van 20 augustus 2013 is gebaseerd op het feit dat de verzoeker niet meer op zijn adres in Luik verblijft en dat er zelfs een PV is opgesteld in functie van ambtshalve schrapping. De controle van de hoofdverblijfplaats was immers onmogelijk. De Procureur des Konings had besloten dat het hier ging om een ernstig, persoonlijk feit zoals bedoeld in artikel 1, § 2, 4° WBN. In zijn geschreven advies meent de Procureur des Konings dat de hoofdverblijfplaats en het domicilieadres met elkaar moeten overeenstemmen. Als de verzoeker verklaart in Ans te verblijven, moet hij volgens de Procureur een nieuwe verklaring afleggen op die basis voor de ambtenaar van de burgerlijke stand van Ans. De rechtbank zou zich moeten plaatsen op het moment van de verklaring voor de appreciatie van de gegrondheid van het negatief advies.Deze eis is buitensporig want de beschreven omstandigheden geven goed de grote professionele standvastigheid van de verzoeker aan en de professionele en familiale redenen voor de twee levensplaatsen. Het feit dat je een nationaliteitsverklaring hebt ingediend in één gemeente, kan de verzoeker niet verhinderen om te verhuizen naar een andere gemeente tijdens de loop van de procedure wanneer de levensomstandigheden deze verhuis noodzakelijk maken. De situatie van de verzoeker, die een beetje vreemd is, verhindert niet dat hij perfect geïdentificeerd en geïntegreerd is. Hij werkt, betaalt belastingen en heeft een blanco strafblad. De preciseringen ter zitting tonen aan dat zijn profiel absoluut niet overeenstemt met de situaties geviseerd in artikel 1, § 2, 4°, c. Die bepaling wil personen sanctioneren die zich onttrekken aan elke vorm van verificatie. Bovendien impliceert een nieuwe verklaring een kost en het voorleggen van officiële documenten die moeilijk op te vragen zijn (Mijnheer is Egyptenaar), terwijl de nieuwe verklaring geen belang zou hebben. De woonsituatie van de verzoeker is volledig opgehelderd. Het verzet is ongegrond.