Samenvatting
Werknemer vordert voor recht te zeggen dat hij slachtoffer werd van arbeidsongeval en dat verzekering moet tussenkomen. Hij verklaart dat het ongeval zich voordeed tijdens de proefperiode en dat partijen overeenkwamen dat hij niet betaald zou worden tijdens de proefperiode. De gerante werd door de vrederechter veroordeeld tot de betaling van de medische kosten (maar maakt geen verschil voor rechter, ze deed dit in eigen naam, deze beslissing steunde niet op arbeidsovereenkomst). De rechtbank verklaart de vordering van de werknemer ongegrond en dit op grond van volgende motivering: gezien een element van arbeidsovereenkomst (verloning) ontbreekt, is het niet mogelijk om vast te stellen dat er een arbeidsovereenkomst was op moment van het ongeval. De werknemer vroeg ook niks anders onder arbeidsovereenkomst zoals loon, hij heeft ook nooit de manège aangeklaagd voor het niet aangeven van het arbeidsongeval. Hij heeft geen contact genomen met de sociale inspectie of Fedris. De werknemer kreeg een weigeringsbeslissing van de verzekering in 2013 en tekende geen beroep aan, maar stapte dan wel in 2015 naar de rechter. De arbeidsovereenkomst wordt niet bewezen.